Na današnji dan, 4. maja 1980. godine, u 15:05 sati, u Kliničkom centru u Ljubljani, zauvijek je prestalo kucati srce Josipa Broza Tita, doživotnog predsjednika SFR Jugoslavije i jednog od najutjecajnijih lidera 20. stoljeća. Vijest o njegovoj smrti paralisala je čitavu zemlju. Jugoslavija je tog dana utihnula – u žalosti, nevjerici i strahu od budućnosti.

Rođen 7. maja 1892. godine u Kumrovcu, Tito je kroz decenije oblikovao političku, vojnu i društvenu scenu ne samo Balkana, već i cijelog svijeta. Kao vođa partizanskog pokreta u Drugom svjetskom ratu, simbolizovao je otpor fašizmu, a nakon rata predvodio je izgradnju jedinstvene, socijalističke i nesvrstane Jugoslavije.

Bio je ključna figura Pokreta nesvrstanih, državnik koji je s jednakim poštovanjem primao svjetske lidere sa Zapada i Istoka, ali i obične ljude iz svih krajeva Jugoslavije. Njegovim putem Jugoslavija je težila ravnoteži između velikih sila, uz zadržavanje suvereniteta i samobitnosti.

Smrt Josipa Broza označila je kraj jedne ere. Hiljade ljudi su satima stajale u kolonama kako bi mu odale posljednju počast. Njegov sprovod, održan 8. maja 1980. godine u Beogradu, bio je jedan od najvećih skupova državnika u historiji, gdje su prisustvovali predstavnici više od 120 zemalja svijeta.

Uprkos vremenskoj distanci, ime Josipa Broza i danas izaziva jake emocije – od poštovanja i nostalgije do kritike i kontroverzi. Njegovo nasljeđe i uloga u historiji regiona ostaju predmetom analiza, rasprava i sjećanja.

Upravo je pisac Branko Čopić možda najbolje sažeo ono što je Tito značio narodima Jugoslavije:

„Tito je neustrašivi div koji je došao iz narodne bajke, izvršio besmrtno djelo oslobođenja i ponovo se vratio u bajku.”

Na današnji dan, sjećamo se čovjeka koji je obilježio jednu epohu.